Ik ben tussen de mergel en löss van het echte Nederlandse zuiden, Limburg, opgegroeid. Er zijn daar mensen die zich heel erg focussen op hun wortels, terwijl anderen op onderzoek uit gaan in de wereld. Wat je ervaring ook is, één ding is zeker: je omgeving is van belang.
Ik heb in Amsterdam gewoond. Ik heb een tijd in Barcelona en Berlijn doorgebracht. Nu leef ik in Brussel.
Het is hier dat ik besloten heb mijn kamp op te slaan, temidden van de Belgische en Europese stedelijke jungle, waar ik onderdak bied aan een vreemde vogel, vlinders, drie Japanse karpers, twee neushoorns, een gorilla en een boomkikker. Dan zijn er bij mij ook nog meer dan genoeg planten te vinden.
Op m’n negentiende heb ik de beslissing genomen met mijn leven iets te willen doen dat ik zou missen als ik het niet aan het doen was. Het werd al snel duidelijk dat dat kunst was. Daar kom ik nog steeds ’s morgens mijn bed voor uit.
Het gaat me aan wat er in de wereld gebeurt en welke rol de mens daarin speelt.
Ik hou ervan als 1+1 meer dan 2 is.
Het zou geweldig zijn als er van de Brusselse autotunnels bijvoorbeeld urban cave diving spaces zouden worden gemaakt met water van de Zenne en opgetooid door lokale kunstenaars. Durf wild te dromen.
Ik heb verbouwd, aan elektriciteit gesleuteld, loodgieterswerkzaamheden en timmerwerk gedaan. Het appartement staat nog overeind en is niet afgebrand, het is maar één keer overstroomd en ik heb nu een stevige tafel. Van aanpakken gesproken!
Ik heb een vreemd accent, drink mijn thee met melk en ben helemaal weg van groenten.
Mijn hoofd zit vol van 5,5 verschillende talen, die in al hun prachtige chaos en veeleisende precisie aan een uiterst verrijkend leven vorm geven.
Natuurlijk is dat bij lange na niet alles. Er is bijvoorbeeld nog Aby Warburg, die vanwege zijn universum van gestructureerd anachronisme en associatieve denkpatronen blijft inspireren. Of ook Nina Simone, die vanwege haar kracht en stoïcisme mijn grote held is.